Niet in één hokje

Een ding is duidelijk: vrouw-zijn is niet in een hokje te stoppen. Het is alles, het is niets en alles wat daar tussen zit. Het gaat over donker, over licht, over alle kleuren van de regenboog. Het gaat over diepgang en luchtigheid, over kracht en over zacht. Over creatie en bewustzijn. Over diep voelen en diep zijn. Over verbinding en samenzijn. Het gaat over liefde, haat, verwarring, verdriet, euforie, boosheid, verkramping, schaterlachen. Over voelen, voelen, voelen… Over onderdrukking, over vrij zijn. Over wensen, dromen en verlangen. Over zijn wie je bent.

Zo veel verschijningsvormen

Vrouw-zijn is niet in een hokje te stoppen. Net als de verschillende verschijningsvormen van de maan, heeft ook iedere vrouw zo veel verschillende verschijningsvormen. Met mijn Vrouwelijk Oervormen probeer ik daar een paar van te (be)grijpen, contact mee te maken, zodat ik mijzelf beter kan begrijpen. Sommige vormen zijn zo overduidelijk in mij aanwezig. Andere juist meer ongrijpbaar, onzichtbaar.

Mijzelf tekort doen

De Krijgster is voor mij een van de Vrouwelijk Oervormen die ik wat meer aandacht mag geven, die ik meer mag gaan ontdekken, die ik wat meer mag toelaten in mijn leven. Ze is er wel, maar soms diep weggestopt. En als ze zich wel wil laten zien, probeert mijn Pleaser haar snel weer wat in te dammen. Ik trek me liever terug, blijf liever op de achtergrond, loop liever een blokje om, dan dat ik een confrontatie aan ga. Soms is dat goed en helpend in een situatie. Maar soms doe ik daarmee mijzelf (en de situatie) echt te kort.